مقایسه کاربرد شاخص اقلیم گردشگری(tci) و شاخص دما معادل دمای فیزیولوژیک (pet) در تعیین آسایش اقلیم گردشگری(مطالعه موردی استان خراسان رضوی)

استان خراسان رضوی در شمال شرق کشور ایران، یکی از مهم ترین مراکز جاذب گردشگری محسوب می شود. هدف این پژوهش مقایسه بین دو شاخص آب و هوایی و اقلیم گردشگری(tciوpet) است که کدام یک می تواند نقش موثر تری در راهنمایی گردشگران برای ورود به این استان داشته باشند. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی – تحلیلی و همچنین انجام مطالعات کتابخانه ای و میدانی بوده که از نرم افزارهای gis، spss17 استفاده شده است. به همین منظور ابتدا با استفاده از نرم افزار gis، نقشه های مربوط به شاخص های، tci,pet تهیه گردید و در مرحله نهایی با استفاده از نرم افزار spss17 سطح همبستگی بین دو شاخص مورد نظر با متغیرها مورد بررسی قرار گرفت، نتایج حاصله از خروجی نقشه های شاخص tci نشان می دهد که بهترین ماهها برای سفر کردن به استان خراسان رضوی ماه آوریل، می، ژوئن، سپتامبر و اکتبر می باشد و بهترین فصول برای سفر کردن به استان، فصل بهار، اواخر تابستان و اوایل فصل پاییز می باشد، و همچنین ایستگاه تربت حیدریه در این شاخص از بهترین شرایط آسایشی در طول سال برخوردار می باشد. نتایجی که از شاخص pet بدست آمد بیانگر این امر است که بهترین ماهها برای سفر به استان ماه می، ژوئن و سپتامبر می باشد و بهترین فصول برای گردشگری، فصل بهار و اواخر تابستان می باشد، و همچنین ایستگاه قوچان دارای شرایط آسایشی مطلوبتری نسبت به سایر ایستگاهها برخوردار می باشد. تحلیل آماری همبستگی بین شاخص ها و متغیرها گویای این مطلب است که شاخص اقلیم گردشگری tci دارای سطح معنادری 5 درصد اما شاخص آسایشی pet دارای سطح معناداری 1درصد می باشد، بنابراین شاخص pet از درجه و سطح اطمینان بیشتری نسبت به شاخص tci برخوردار می باشد.